Voorafgaand aan Time To Talk Day (1 februari 2024) bekijken we hoe taal en geestelijke gezondheid met elkaar verbonden zijn. Taal rond geestelijke gezondheid is, laten we eerlijk zijn, op zijn best onhandig. Hoe communiceren we nauwkeurig onze ervaring van ons lichaam en geest naar een ander mens? Het kan soms een onmogelijke taak lijken, vooral met woorden over geestelijke gezondheid.
Taal als macht
Ik ben een enorme taalnerd. Ik leer graag over etymologie, hoe woorden evolueren door de geschiedenis van hun gebruik, de uitvinding van nieuwe woorden en de verschuivingen in veranderingen in gebruik. Hoewel ik het over het algemeen niet eens ben met mensen die toezicht houden op het taalgebruik, kan het empowerend zijn om de connotaties en impact van de woorden die we gebruiken te begrijpen, vooral als het om geestelijke gezondheid gaat.
Woorden kunnen enorm krachtig zijn. Als we bijvoorbeeld scheldwoorden gebruiken, onze drempel voor fysieke pijn neemt toe. Dus als we onszelf pijn doen, misschien met iets eenvoudigs als een papercut, kunnen we natuurlijk als instinctieve reactie vloeken. Dit instinct helpt eigenlijk bij pijnverlichting.
Wist je dat we meer lachen om bepaalde woorden en geluiden waardoor onze mond toch de vorm van een glimlach krijgt? Woorden die ons klinkers als ‘ee’ laten klinken, doen hetzelfde, bijvoorbeeld het woord ‘blij’ of ‘kaas’ zeggen bij het poseren voor een smileyfoto. Terwijl klinkers klinken met “oo” hebben een negatievere invloed op onze stemming.
Het communicatiespel
De manier waarop we dingen beschrijven heeft ook veel kracht. Tegen elkaar uitdrukken wat we zien, horen, denken en voelen is als het spelen van een spelletje Articulate, het gezelschapsspel waarbij je aan je teamgenoten één woord probeert te beschrijven zonder een deel van dat woord te gebruiken. Communicatie is een voortdurend gokspel waarbij uitleg en beschrijvingen van ervaringen heen en weer worden gegooid.
Net zoals wanneer je ruzie hebt met een geliefde, waarbij je allebei probeert de ander jouw standpunt te laten begrijpen en waarom dit voor jou belangrijk is; het beschrijven van geestelijke gezondheidservaringen kan ongelooflijk moeilijk zijn. Soms kan het een beetje een gokspel zijn om te begrijpen wat iemand bedoelt als hij het over zijn geestelijke gezondheid heeft.
Kunsttherapie kan mensen met psychische aandoeningen helpen juist daarom gaat het verder dan taal. Mijn therapeut en ik hebben het enorm nuttig voor mij gevonden om te tekenen over een ervaring of een gevoel in mijn lichaam in plaats van erover te praten. Voor iemand die van beroep schrijver is, helpt de verlichting van het niet gebruiken van woorden mij om te stoppen met intellectualiseren en andere, diepere delen van mij te laten spreken. Wat ze te zeggen hebben, kan enorm nuttig zijn om mijn verleden te ontsluiten en mijn persoonlijke ontwikkeling te bevorderen.
Lees meer over hoe kunst uw geestelijke gezondheid en welzijn kan helpen, lees ons artikel over de kunst van het ontstressen.
Terminologie beëindigen?
Zelfs in de geestelijke gezondheidszorg voelen bepaalde woorden onhandig om te gebruiken. We noemen bepaalde aandoeningen ‘acuut’ of ‘ernstig’, wat kan verwijzen naar de duur of intensiteit van de symptomen in plaats van naar de persoonlijke ervaring of verborgen levensbedreigende gevolgen van het gedrag dat met de aandoening gepaard gaat, zoals de fysieke effecten van eetstoornissen.
Op dezelfde manier kunnen de geestelijke gezondheidszorggemeenschap en de medische gemeenschap verwijzen naar ‘algemene’ geestelijke gezondheidsproblemen of ‘vaker gediagnosticeerde’ aandoeningen. Dit betekent niet dat deze aandoeningen populair of trendy zijn, en het geeft ook niet aan dat het een algemene ervaring is voor mensen en het betekent zeker niet dat iemand het gevoel hoeft te hebben dat zijn of haar ervaring wordt afgewezen. Het feit dat depressie of angststoornissen vaker voorkomen, betekent niet dat de pijn en het lijden die het individu door zijn aandoening wordt veroorzaakt, minder betekenen of er minder toe doen. Pijn is pijn.
Of we het nu hebben over geestelijke gezondheidsproblemen als geestelijke gezondheidsproblemen, problemen, ziekten, aandoeningen of kwesties, de intentie is net zo belangrijk als de formulering. Dus terwijl bepaalde taal wordt aangemoedigd en andere taal misschien ontmoedigd wordenis het van cruciaal belang om contact op te nemen met de persoon met wie u praat als het gaat om het op een gevoelige en productieve manier gebruiken van taal over geestelijke gezondheid. Samenwerking is de sleutel.
Angstig en gevoelig
Bij een recente beoordeling van de geestelijke gezondheidszorg door de NHS werd ik door een professional omschreven als ‘een angstig persoon’, wat vreemd aanvoelde. Ik heb angststoornis, dat is gediagnosticeerd. Ik ervaar angstaanvallen en paniekaanvallen. Maar maakt mij dat als mens ongerust? Wie ik ben, zijn niet mijn geestelijke gezondheidsproblemen. Het voelde alsof de beschrijving niet helemaal bij mij paste.
Een ander woord dat gebruikt wordt om mij te beschrijven is ‘gevoelig’. Dit lijkt verband te houden met mijn ervaringen op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg. Stress is een veelvoorkomend probleem voor veel mensen en terwijl stress dat wel is geen geestesziekte het kan er een veroorzaken of er een symptoom van zijn. Stress beïnvloedt mij anders dan andere mensen, Bijvoorbeeld. Voedsel beïnvloedt mij ook anders, ik reageer gevoeliger op voedsel. Ik heb een gevoelige huid en heb regelmatig last van huiduitslag of huidaandoeningen in tijden van stress. En ik word ook vaak onwel als ik stress heb.
Het woord ‘gevoelig’ is echter negatief tegenover mij gebruikt. ‘Wees niet zo gevoelig’ wordt vaak gebruikt als ik opkom voor mijn rechten als iemand met een psychische aandoening, of als ik erop wijs stigma of discriminatie in de behandeling, het kleineren van gedrag of, sterker nog, in het taalgebruik van mensen.
Discriminatie van bagatelliseren en afwijzen
Het maakt op veel manieren uit hoe we taal gebruiken als het gaat om geestelijke gezondheid, niet alleen bij discriminatie, isolatie of zelfwaardering, maar ook bij het veranderen van het begrip dat iemand over een aandoening heeft.
Je hebt misschien wel eens iemand een veel voorkomende wegwerpopmerking horen maken waarin medische terminologie wordt gebruikt die verband houdt met geestelijke gezondheid, zoals zichzelf omschrijven als ‘een beetje obsessief-compulsief’, alleen maar omdat hij van nette dingen houdt. Deze veel voorkomende misvatting heeft kracht. Waarom maakt het uit? Welnu, dit soort opmerkingen kunnen betekenen dat iemand last heeft van de schrijnende symptomen van Obsessief-compulsieve stoornis, zoals opdringerige gedachten of ritueel gedrag, realiseren zich misschien niet dat ze een psychische aandoening hebben. Het is daarom mogelijk dat zij geen hulp van een arts zoeken. Ze kunnen levensbelemmende en verontrustende symptomen blijven ervaren die mogelijk steeds erger worden.
Het gebruik van medische taal verwatert de betekenis en bedoeling van die woorden, wat bijdraagt aan het stigma en de misvattingen rond psychische aandoeningen. Het misbruiken van de taal van de geestelijke gezondheidszorg is daarom discriminatie.
In het geval van ernstige psychische aandoeningen (SMI’s), zoals schizofrenie of psychose kan taal een impact hebben op de persoon die symptomen van deze aandoeningen ervaart en deze symptomen zelfs verergeren. Mensen met deze aandoeningen kunnen bijvoorbeeld hallucinaties ervaren die de mensen om hen heen niet ervaren. De mensen om hen heen kunnen ervoor kiezen om te zeggen dat deze hallucinaties ‘er niet zijn’, maar tegen de persoon die ze ervaart, zijn ze dat wel. Dit kan voor het individu vervreemdend en isolerend aanvoelen en kan zijn angst verergeren.
In mijn verleden had ik hoorbare, visuele en tactiele hallucinaties en, in mijn ervaring, toen mij werd verteld wat ik zag, hoorde of voelde “was er niet”, voelde ik mij verbijsterd, doodsbang en paranoïde dat er tegen mij werd gelogen. Ik kon deze dingen inderdaad zien en horen, dus om zo duidelijk te horen wat waar was, kwam niet overeen met mijn ervaring. Hoe kon ik beoordelen wat echt was of niet? Liegden mijn eigen zintuigen tegen mij of waren dit de mensen om mij heen? Als mijn eigen ervaring één ding is, maar de mensen om mij heen zeggen dat mijn ervaring ongeldig is, is het niet alleen ontkrachtend, maar ook verwarrend en zeer beangstigend. De stress hiervan maakte mijn symptomen erger, mijn hallucinaties werden intenser en allesomvattender, en ik had veel medische hulp nodig om die symptomen te kalmeren.
Deze ervaringen behoorden tot de meest diepgewortelde en angstaanjagende ervaringen uit mijn leven en ik zou ze niemand anders toewensen, vooral niet zonder meelevende mensen die om hen heen begripvolle taal gebruiken.
Symptomatische diagnose
Het beschrijven van symptomen is momenteel de meest gebruikelijke manier om de diagnose van een psychische aandoening te krijgen. Terwijl we op weg zijn naar een tijd waarin, dankzij onderzoek, sommige psychische aandoeningen kunnen worden gediagnosticeerd met behulp van bloedtesten in plaats van het beschrijven van symptomen, diagnoses zullen ingewikkeld blijven.
“De diagnose in de psychiatrie wordt niet gesteld op basis van tests, bloedonderzoek of zelfs scans. Ze zijn gebaseerd op een verzameling symptomen. Helaas betekent dit vaak dat de diagnoses die we stellen niet noodzakelijkerwijs betrouwbaar zijn. Daarmee bedoel ik niet noodzakelijkerwijs dat wat we patiënten vertellen verkeerd is of niet helpt. Maar het etiket dat we geven kan verschillen, afhankelijk van welke psychiater we zijn.” Dr. Maxime Taquet, MQ-onderzoeker
Het label van een aandoening kan zowel nuttig als belemmerend zijn. Het kan nuttig zijn als het de juiste diagnose is, die vervolgens de meest nuttige behandeling kan ontsluiten, een nieuwe taal om ervaringen effectief te communiceren en zelfs iemand kan helpen om redelijke aanpassingen op het werk te vragen of anderen te vinden met meer vergelijkbare ervaringen als hijzelf, zodat hij zich minder eenzaam kan voelen. en krachtiger. Als een persoon echter wordt gedefinieerd door zijn label en niet wordt gezien als het unieke individu dat hij of zij is, kan dit nutteloos en beperkend worden.
Het is alleen dankzij onderzoek dat we naar een tijd kunnen evolueren waarin alle diagnoses op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg wetenschappelijk geldig en veilig zijn, want zonder onderzoek is het slechts giswerk. Daarom bedankt MQ Mental Health u voor uw steun.
MQ-ambassadeur James Downs spreekt over zijn ervaring met taal en geestelijke gezondheid in onze video voor Time To Talk Day. Klik op de onderstaande video om deze nu te bekijken.
